A Manolo Falomir
vainqueur du trophée des As en 1955, 1956, 1957

D’abord que sian eici autour d’aquesto taùloPer festali succès d’un Prèù de l’AféciounLou moumen es vengu de prendre la paraùloPer dire à Folomir ma grand’amiracioun
La grand’amiracioun doù pople de Font-VieioPer a bello meissoun de coucardo è d’aglanQue Manolo a culis en pais de MireioDins li grandis arèno o dins li pichot plan![]()
Falomir / Cosaque à NîmesQue de camin s’es fa, despiei lou jour benasteQuand Manolo à Font-Vieio ataqué lou VovoLou jour que l’afécioun trouvant un nouvel astrePer la proumièro fès, i é pourgé sis bravo
Aro, i grand coucardié s’ataco de ped fermeAfrounto Régissur, Evesque, me SangarEt si valent raset couneissen ges de termeDescoucardo Lopez, Cosaco, o ben GandarAlors touto la Prouvenço à nostre rasetaïreEm’uno grando Fé gisclant dou found doù corsCoume lou vent-terraù boufo sus lou terraireLa Prouvenço, d’un vanc, crido soun EstrambordManolo Falomir, toun noum ben aù’t caminoCouidejant li grand noum de laplancho è de ReyCoum’éli, aujoud’uei,« Glori la Bouvino »Di meiour rasetaire, Manolo, siès lou rei.
Publié le
19 juin 2005 par
-
Mis à jour le
28 juillet 2023